Jaarringen

Als ik de gehakte houtblokken voor de haard buiten zie liggen zijn de jaarringen goed zichtbaar. Mooie tekening van de natuur. Jaar na jaar worden bomen breder en staan ze steviger in de grond. Hebben ze wind en regen doorstaan maar ook volop kunnen genieten van licht en warmte. Zo lijkt het ook te voelen als ik mijn ‘jaarringen’ mag bekijken. Jaar na jaar heb ik het gevoel steeds iets steviger te staan, te hebben ontdekt en meer te zijn gegroeid. Daagse beslommeringen naast een intens verlangen van groei en bewustwording. Ik heb mijn jaarringen geleefd op aards niveau terwijl ik mij zo verbonden voelde met iets veel groters. Het leven heeft uitdagingen gegeven en daarin zat veel groei. Ik wist het en voelde het. Ik viel en stond op. Ik huilde en ik lachte. Ik voelde mij eenzaam en verbonden. Hoe meer jaarringen we kunnen tellen bij onszelf hoe meer we terug kunnen kijken op een schat aan levenservaring. Ieder mens leeft en beleeft anders. Maakt eigen keuzes en dat maakt ons allen zo uniek. Om dichterbij onze eigen uniekheid te komen en vooral te blijven hebben we moed nodig. Moed nodig om daar vorm aan te geven. We kwetsen onszelf als we onze echtheid niet te ruimte geven en blijven verbergen. Dus vraag jezelf eens af ‘Hoe wil ik aanwezig zijn?’, ‘Wat wil er door mij heen geleefd worden?’ en ‘Hoe kan ik mij verbinden met de ander?’. Alles wat het leven ons biedt mogen we omarmen. Het zijn leermomenten die onze jaarringen vullen om ons bewust te maken hoe we ons verbinden met dat wat het leven ons aanreikt. Leef je vanuit oordeel, twijfel, vergelijken en slachtofferrol of probeer je je te verbinden met de zachtheid, liefde, harmonie en licht die jij in je draagt. Waar kies jij voor? Hoe wil jij dat jouw jaarringen eruit komen te zien?